+Story of Bhagat Singh, ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে নাটকীয় হিংসা

+Story of Bhagat Singh, ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে নাটকীয় হিংসা 

Lived: 27 Sep 1907 - 23 Mar 1931 (age 23)

২৩ মাৰ্চ ১৯৩১) এজন ভাৰতীয় সমাজতান্ত্রিক বিপ্লৱী আছিল যাৰ ভাৰতত ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে নাটকীয় হিংসা আৰু ২৩ বছৰ বয়সত সম্পাদনৰ দুটা কাৰ্যই তেওঁক ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ লোক নায়ক কৰি দিছিল।

১৯২৮ চনৰ ডিচেম্বৰত, ভগৎ সিং আৰু এজন সহযোগী শিৱৰাম ৰাজগুৰুৱে ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ লাহোৰত এজন ২১ বছৰীয়া ব্ৰিটিছ আৰক্ষী বিষয়া জন চাণ্ডৰছক মাৰাত্মকভাৱে গুলি কৰে, যি এতিয়াও প্ৰবেশত থকা চাণ্ডৰসকলক ভুল কৈছিল, ব্ৰিটিছ আৰক্ষী অধীক্ষক জেমছ স্কটৰ বাবে, যাক তেওঁলোকে হত্যা কৰিবলৈ বিচাৰিছিল। তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিছিল যে ৰায় আহত হোৱা লাথি অভিযোগৰ নিৰ্দেশ দিয়া ফলস্বৰূপে এজন জনপ্ৰিয় ভাৰতীয় জাতীয়তাবাদী নেতা লালা লাজপতি ৰায়ৰ মৃত্যুৰ বাবে স্কট দায়বদ্ধ, আৰু তাৰ পিছত দুসপ্তাহ হৃদআক্ৰমণত মৃত্যু হয়।

 তেওঁ মটৰচাইকেলত এখন আৰক্ষী থানাৰ পৰা প্ৰস্থান কৰাৰ লগে লগে, এজন মাৰ্কমেন ৰাজগুৰুৰ দ্বাৰা ৰাস্তাৰ ওপৰৰ পৰা গুলী চালনা কৰা এটা গুলীৰ দ্বাৰা চাউণ্ডেৰসকলক পৰিছিল।  মাটিত আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈ পৰি থকা, তাৰ পিছত সিঙে তেওঁক কেইবাবাৰ ওচৰত গুলী কৰিছিল, পোষ্টমৰ্টেমৰ প্ৰতিবেদনত আঠটা গুলী ক্ষত দেখুওৱা হৈছিল।  সিঙৰ আন এজন সহযোগী চন্দ্ৰ শেখৰ আজাদে এজন ভাৰতীয় আৰক্ষী কনিষ্টবল চানন সিংক গুলীয়াই হত্যা কৰে, যিয়ে পলাই যোৱাৰ লগে লগে সিং আৰু ৰাজগুৰুক অনুসৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।  

পলাই যোৱাৰ পিছত, সিং আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলে ৰাজহুৱাভাৱে লাজমত ৰায়ৰ মৃত্যুৰ কথা ঘোষণা কৰে, প্ৰস্তুত পোষ্টাৰ লগাইছিল যে তেওঁলোকে সণ্ডৰসকলক তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্যৰ লক্ষ্য হিচাপে দেখুৱাবলৈ সলনি কৰিছিল, তেওঁলোকৰ নিজৰ নাম বোৰ ছ'নামত দেখা গৈছে। তাৰ পিছত সিঙে বহু মাহ ধৰি দৌৰি আছিল, আৰু সেই সময়ত কোনো দোষী সাব্যস্ত হোৱাৰ ফল নাছিল। ১৯২৯ চনৰ এপ্ৰিলত পুনৰ সুৰফেচিং কৰি তেওঁ আৰু আন এজন সহযোগী বাটুকেশ্বৰ দত্তই দিল্লীৰ কেন্দ্ৰীয় বিধান সভাৰ ভিতৰত দুটা উন্নত বিস্ফোৰক সঁজুলি স্থাপন কৰিছিল। তেওঁলোকে তলৰ বিধায়কসকলৰ ওপৰত গেলেৰীৰ পৰা পত্ৰিকা বঢ়াইছিল, শ্লোগান দিছিল, আৰু তাৰ পিছত কৰ্তৃপক্ষক তেওঁলোকক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল।  

 গ্ৰেপ্তাৰ আৰু ইয়াৰ ফলত প্ৰচাৰে জন চাউন্দৰছ গোচৰত সিঙৰ যোগযোগপোহৰ ওচৰলৈ আনিছিল। বিচাৰৰ অপেক্ষাত, সিঙে সহবিবাদী জতীন দাছৰ সৈতে ক্ষুধা ধর্মঘটত যোগদান কৰাৰ পিছত যথেষ্ট জনসাধাৰণৰ সহানুভূতি লাভ কৰে, ভাৰতীয় বন্দীসকলৰ বাবে ভাল কাৰাগাৰৰ পৰিস্থিতিৰ দাবী কৰে, ১৯২৯ চনৰ ছেপ্টেম্বৰত অনাহাৰৰ পৰা দণ্ডৰ মৃত্যুত সমাপ্ত হোৱা ধর্মঘট। সিংক দোষী সাব্যস্ত কৰা হৈছিল আৰু ১৯৩১ চনৰ মাৰ্চত ফাঁচী দিয়া হৈছিল, ২৩ বছৰ বয়সৰ।

ভগৎ সিং তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত এজন জনপ্ৰিয় লোক নায়ক হৈছিল। জৱাহৰলাল নেহৰুৱে তেওঁৰ বিষয়ে লিখিছিল: "ভগত সিং তেওঁৰ সন্ত্ৰাসবাদৰ কামৰ বাবে জনপ্ৰিয় হোৱা নাছিল কিন্তু তেওঁ এই মূহুৰ্তৰ বাবে, লালা লাজকত ৰায়ৰ সন্মান আৰু তেওঁৰ জৰিয়তে জাতিৰ জৰিয়তে প্ৰদৰ্শন কৰা যেন লাগিছিল। তেওঁ এটা চিহ্ন হৈ পৰিছিল; এই কাৰ্যটো পাহৰি গৈছিল, চিহ্নটো হৈ থাকিল, আৰু কেইমাহমানৰ ভিতৰত পাঞ্জাৱৰ প্ৰতিখন চহৰ আৰু গাওঁ, আৰু উত্তৰ ভাৰতৰ বাকী অংশত তেওঁৰ নামৰ সৈতে পুনৰ ধ্বনিত হৈছিল।"  

এতিয়াও পিছৰ বছৰবোৰত, জীৱনৰ নাস্তিক আৰু ছ'লিষ্টবাদী সিঙে ভাৰতত এক ৰাজনৈতিক বৰ্ণালীৰ পৰা গুণগ্ৰাহক লাভ কৰিছিল য'ত কমিউনিষ্ট আৰু সোঁপন্থী হিন্দু জাতীয়তাবাদী দুয়োটা অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। যদিও সিঙৰ বহুতো সহযোগী, লগতে বহুতো ভাৰতীয় ঔপনিবেশিক বিৰোধী বিপ্লৱীও সাহসী কাকতত জড়িত আছিল আৰু হয় মৃত্যু হৈছিল বা হিংসাত্মক মৃত্যু হৈছিল, কিছুসংখ্যক লোকক সিংৰ দৰে জনপ্ৰিয় কলা আৰু সাহিত্যত সিংহীকৰণ কৰা হৈছিল।